Од смртта на кошаркарот Дражен Петровиќ поминаа веќе 27 години. Tој загина во сообраќајна несреќа на 7 јуни 1993 година. Со него во црвениот голф беа неговата девојка Клара Сазанџи и нејзината пријателка Хилал Едебал, талентирана кошаркарка на Универзитетот Нијагара. Третиот личност во автомобилот се здоби со големи повреди во автомобилот, го изгуби сеќавањето и сакаше да си стави крај на страдањето скокајќи од 17-ти кат.
Автомобилот го управуваше девојката на Дражен, Клара, која успешно се опорави. Таа наскоро се врати зад воланот, а во 2001 година се омажи за легендарниот германски фудбалер Оливер Биерхоф.
Шест години подоцна роди ќерка, а во 2010 година во осмиот месец од бременоста Клара го изгуби детето. Нејзиниот брат Ладислав почина во истата година. Клара никогаш не и се јавила на нејзината пријателка Хилал, но и на мајката на Дражен, Бисерка Петровиќ.
Таа е монструм. Не е ни во контакт со Хилал. Не ја посети дури и кога беше болна, иако тие се пријателки многу години и заедно играа кошарка уште од мали. Хилал студираше во Америка и кога се врати, Клара ја покани заедно да одат во Франкфурт за да го земат Дражен – рече во една прилика Бисерка Петровиќ.
Турската телевизија TRT World направи и документарен филм за Дражен Петровиќ, а на неговата мајка Бисерка исполни желба и организираше средба со Хилал Едебал , која до денес не закрепна од сериозна несреќа.
По несреќата, Едебал помина осум недели во кома во болницата, со скршени коски на раката и колкот. – Дражен умре, и тоа е страшно, но ако тој преживеаше, се прашувам каков живот би можел да има. Кога ќе го погледате автомобилот, јасно ви е дека не би можеле да продолжите со кариера. И се прашувам како би се справил со фактот дека веќе не може да игра кошарка. – Ми беше многу тешко. Долго време сум на терапија. Јас целосно го изгубив сеќавањето. Ништо не ми беше познато во Минхен, градот каде што пораснав. Каде и да одев, моите родители мораа да ме вратат назад. Лекарите ми рекоа дека мојот мозок целосно ќе се опорави после шест до осум години, дека ќе биде како што беше пред несреќата. За жал, не го дочекав тоа – рече Едебал.
За време на процесот на рехабилитација, таа сакала да се самоубие скокајќи од станот на нејзините родители на 17-тиот кат, но била спасена со 24-часовен медицински надзор.
Не планирав да скокам да се самоубијам. Сакав да се разбудам од сонот. Мислев дека кога ќе скокнам, ќе престанам да сонувам за оваа ноќна мора– рече потресената Едебал.
Запознавањето на Бисерка Петровиќ и Едебал во Истанбул беше многу емотивно, и сè беше прикажано во тој документарен филм. И не беше лесно таа дама да се сретне со мајката на големиот спортист.
Ми беше кажано дека таа се плашеше да ме запознае, но кога се запознавме, се отвори целосно. За жал, по таа несреќа, таа имаше три операции на мозок, па не се сеќава на многу работи. Ја прашав како беше расположен Дражен, што беше последното нешто што тој го рече, но таа не можеше да се сети. Но, затоа сите ние се сеќаваме на виртуозниот и насмеан Дражен- рече Бисерка Петровиќ во јуни 2017 година за списанието „Вечерњи лист“.
инфо: TRT World
